Պատերազմի դեմքը ոչ միայն ծանր կորուստներն ու ապրումներն են, այլ նաեւ Լյովայի նման տղաները, որ բոլորովին երիտասարդ են, կյանքով լեցուն, սակայն ամեն գնով ու ցանկացած պահի պատրաստ են կռվել մի թիզ հողի համար: Համեստ, զուսպ ու ու սխրանքների մասին խոսել չցանկացող տղան ու ընկերները դիմագիծն են հայ զինվորի. ծառայությունը փոխել ու վերաիմաստավորել է նրանց կյանքը: Հենց դրա համար է, որ Լյովան բարի ու խաղաղ ծառայություն է մաղթում բոլորին, որ հիմա գնացին իրենց փոխարեն Եղնիկները անառիկ պահելու:
Կյանք պատերազմից հետո. հրետանավոր Լյովա Մելքոնյան
