«Օրը սովորական է,
ինչպես ժամացույցի միալար չխկչխկոցը
հոգսի և պարտականության ճկուն ողնաշարում»,- գրում է Արարատ Մկրտումյանը, բայց սովորական օրերից մեկի 11:41-ը մինչ այսօր մնում է 88-ի աղետաբեր երկրաշարժը տեսած յուրաքանչյուրի հոգսի ու պարտականության ողնաշարում: Քաղաքից պակասեցին շատ գույներ, շատերի գիրն ու արվեստը մնաց, մնաց ապացուցելու, որ այսօր չփլվող արժեքները իզորու են ապրեցնելու մեզ:
Արարատ Մկրտումյանի անվան մրցանակաբաշխություն՝ արձակ ժանրում
նախորդ գրառումը